Lactuca virosa L.
Inne nazwy: mlecz jadowity.
Roślina jednoroczna lub dwuletnia występująca w południowo – zachodniej i środkowej Europie, Rosji, północnej Afryce i zachodniej Azji; w Polsce rzadko w lasach, niekiedy uprawiana do celów farmaceutycznych.
Jako lek sałata jadowita i otrzymywany z niej sok mleczny tzw. Lactucarium, znane były już w starożytności. Działanie tej rośliny opisywał Pitagoras wg którego miała ona hamować popęd płciowy, dlatego zwano ją rośliną eunuchów. W średniowieczu do celów leczniczych używane były głównie owoce. Do czasu odkrycia chloroformu lactucarium (syn. Opium frygidum), stosowano do narkozy przy operacjach razem z innymi roślinami.
Obecnie świeże ziele i standaryzowane preparaty z soku, stosowane są wyłącznie w homeopatii jako środek przeciwkaszlowy w zastępstwie kodeiny.
Przedawkowanie wywołuje objawy żołądkowo jelitowe, przyspieszenie i upośledzenie oddechu, rozszerzenie źrenicy, zawroty głowy, niezborność ruchową i senność.