Rumianek pospolity

Matricaria chamomilla L.

Roślina jednoroczna dziko występująca w Europie oraz na terenie Uralu, Kaukazu, Azji Mniejszej, Iranu, Afganistanu i Indii. Zawleczony do Ameryki Północnej i Australii. W Polsce pospolity, uprawiany także jako roślina lecznicza.  Dziko występuje na polach, przydrożach i siedliskach ruderalnych. W uprawach rolnych jest chwastem.
Rumianek jest jednym z najstarszych leków, opisany był we wszystkich dziełach medycznych starożytności. Dioskorydes zalecał go jako środek łagodzący bóle brzucha i przeciwzapalny. Zewnętrznie stosowano go do przemywania oczu przy zapaleniu spojówek oraz do okładów przy oparzeniach.
Obecnie jest również bardzo szeroko stosowany w lecznictwie przede wszystkim jako środek rozkurczowy i przeciwzapalny w chorobach przewodu pokarmowego m.in. w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Także w chorobach nerek i zaburzeniach wydzielania żółci. Herbatki z rumianku są niezastąpione przy bólach brzucha u niemowląt.
Zewnętrznie znajduje zastosowanie do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, do przemywania oczu, w chorobach kobiecych, w stanach zapalnych, podrażnieniach skóry i oparzeniach.
W wielu krajach napar z rumianku pity jest zamiast herbaty.
Duże znaczenia ma również rumianek w kosmetyce. Stosowany jest m.in. do produkcji płynów do mycia włosów, płynów do kąpieli, upiększających maseczek ziołowych, past do zębów, kremów, balsamów itp.