Silybum marianum Gaertn.
Z nazwą ostropestu wiąże się stara legenda, która głosi, że białe plamy na jego liściach są śladami kropli mleka Matki Bożej. Stąd w sztuce średniowiecznej łączono tę roślinę z jej osobą.
Już w średniowieczu używano owocków ostropestu przy tzw. kłuciach w boku i zapaleniu wątroby. Uznawano go także za środek usuwający z organizmu wszelkie kamienie i wodę.
Współczesne lecznictwo również używa owocków ostropestu plamistego. Zawarte w nich związki leczą schorzenia wątroby i dróg żółciowych. Wykazują także działanie przeciwkrwotoczne, wzmacniające naczynia krwionośne, zwiększające wydzielanie soku żołądkowego oraz ułatwiające wchłanianie składników pokarmowych w jelitach.
Najczęściej nasiona ostropestu stosuje się przy wirusowym zapaleniu wątroby, po przebytej żółtaczce, a także przy marskości wątroby oraz jej uszkodzeniach, wywołanych związkami toksycznymi, np. alkoholem, środkami ochrony roślin oraz trującymi grzybami, głównie muchomorami. Wyciągi z nasion zaleca się także przy krwawieniach z nosa, jelita grubego, hemoroidach, przy nadmiernym i przedłużonym miesiączkowaniu, a także przy niedokwaśności żołądka, wzdęciach, braku łaknienia oraz przy obniżonym ciśnieniu krwi i skłonnościach do choroby morskiej i lokomocyjnej.