Inula helenium L.
Inne nazwy: oman prawy, oman pospolity, wielkie ziele, łoman
Roślina wieloletnia wystę-pująca w środkowej Azji; uprawiany i zdziczały w Europie, Azji Mniejszej, Japonii i Ameryce Północnej; w Polsce zdziczały na niżu, w zaroślach, przy źródłach i na zrębach, ale także uprawiany do celów farmaceutycznych.
Lecznicze właściwości omanu były znane już w starożytności. W lecznictwie ludowym korzeń omanu stosowano w zapaleniu nerek i dróg moczowych.
Obecnie surowiec ten stosowany jest jako środek wykrztuśny w zapaleniu jamy ustnej i gardła, zapaleniu oskrzeli, różnego rodzaju kaszlu. Może być także używany jako środek regulujący trawienie przy niedostatecznym wydzielaniu soków żołądkowych i żółci.
Dawniej korzeń omanu stosowany był też jako ostra przyprawa kuchenna zastępująca imbir. Był również wykorzystywany w farbiarstwie.
Kwiaty omanu są dobrym pożytkiem dla pszczół.