Lycopodium clavatum L.
Inne nazwy: kołtun, pas św. Jana, włóczęga, swarzybaba, babimór, czołga, łapa niedźwiedzia, morzybaba, warkocz nica, włóczka, wilcza stopa
Wieloletnia bylina z rodziny widłakowatych występująca w północnej i środkowej Europie, pn. Azji, Australii i w Ameryce Pn.; W Polsce pospolity na niżu w suchych lasach i na wrzosowiskach, w górach po kosodrzewinę.
Surowcem zielarskim są zarodniki (likopodium) w których występuje do 50% oleju, cukry, żywice, kwasy organiczne i związki mineralne.
Ludowe lecznictwo stosowało ziele widłaka w chorobach dróg moczowych a zarodniki do przesypywania ran. W homeopatii stosowane w przewlekłych chorobach nerek, pęcherza moczowego, wątroby i żołądka.
Z rośliną tą łączono wiele przesądów: w Słowacji miał zapobiegać zapłodnieniu, w Polsce amulety z widłakiem noszono przeciw kołtunowi.