Geranium robertianum L.
Inne nazwy: niski żuraw, robertowe ziele
Roślina jednoroczna lub dwuletnia występująca w Europie, Azji, obu Amerykach i Afryce. W Polsce często można ją spotkać w cienistych lasach liściastych i mieszanych, zaroślach, parkach i przychaciach.
Gatunek znany już w starożytności. Dioskorides używał nazwy geranium ze względu na podobieństwo owoców bodziszka do głowy żurawia (greckie słowo geranos – żuraw). Legenda głosi, że święty Robert odkrył właściwości lecznicze bodziszka i stosował go na rany i opuchliny. Na jego cześć Karol Linneusz nazwał ten gatunek Geranium robertianum.
Dawniej wyciąg wodny z ziela bodziszka stosowano środek oczyszczający drogi moczowe z piasku, drobnych kamyków i kojący pieczenie w cewce moczowej.
W lecznictwie ludowym ziele używane było przy biegunce, kolce nerkowej, krwawieniach macicznych, a zewnętrznie na rany i obrzęki. Bodziszek cuchnący hamuje wypływ krwi, działa ściągająco, rozkurczowo, bakteriobójczo, przeciwwirusowo, moczopędnie, poprawia przemianę materii.
Wyciągi z ziela stosowane są w biegunkach, chorobach nerek, pęcherza, w drobnych ranach, krwawieniach i stanach zapalnych jamy ustnej. Przetwory stosuje się w żółtaczce, kamicy moczowej, puchlinie wodnej i ischiasie. Świeży sok z ziela zewnętrznie ma zastosowanie do leczenia ran, skaleczeń, stłuczeń, przeciw krwawieniom i uporczywym wrzodom.
Nieprzyjemny zapach bodziszka jest wykorzystywany w środkach przeciwmolowych, a wyciągi wodne używane są do ochrony niektórych roślin przed wirusami.
Jest rośliną miododajną chętnie oblatywaną przez pszczoły.