Borówka brusznica

Vaccinium vitis – idaea L.  

Vaccinium_vitis___idaea_L.

Inne nazwy: brusznica, borówka czerwona, czerwona jagoda, kamioneczka, borówka wiecznie zielona, głogodze.

Krzewinka zimozielona występująca w północnej i środkowej Europie, północnej Azji i Ameryce Północnej. W Polsce rośnie w lasach sosnowych, na wrzosowiskach i w górach powyżej granicy lasu.

Surowcem zielarskim są liście i owoce.

Liście zawierają garbniki, flawonoidy, glikozydy, kwasy organiczne i sole mineralne

W lecznictwie ludowym stosowano je w schorzeniach reumatycznych.

Obecnie w lecznictwie liść brusznicy stosuje się jako lek moczopędny i odkażający drogi moczowe w stanach zapalnych nerek, przewodów moczowych, nieżytach i skurczach pęcherza, dnie moczanowej, kamicy nerkowej, reumatyzmie, biegunkach, oraz nieżytach przewodu pokarmowego, głównie w postaci mieszanek ziołowych z innymi surowcami o podobnym działaniu.

Liść borówki brusznicy wchodzi w skład mieszanek ziołowych stosowanych w leczeniu nadciśnienia, miażdżycy oraz mieszanek wspomagających pracę nerek.

Owoce borówki brusznicy są bogate w witaminy A i C, sole mineralne, garbniki oraz kwasy organiczne, dzięki temu znakomicie regulują czynności trawienne. W gospodarstwie domowym sporządza się z nich dżemy, konfitury, kompoty, soki i galaretki. 

Borówkę często wprowadza się do upraw na plantacjach i w ogródkach przydomowych.

Borówka brusznica kwitnie od maja do sierpnia i jest chętnie oblatywana przez pszczoły. Wydajność miodowa 1 ha zwartego łanu dochodzi do 100kg.