Oenothera biennis L.
Inne nazwy: nocna świeca.
Roślina zielna, dwuletnia z rodziny wiesiołkowatych, występująca w całej Europie, Ameryce pn., na bliskim wschodzie; w Polsce pospolity chwast na nieużytkach i mało urodzonych glebach, od kilku lat uprawiony do celów farmerskich dla podwyższenia plonów.
Surowcem zielarskim są nasiona, z których pozyskuje się olej, który zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe, w tym ok. 70 % kwasu linolowego. Olej wiesiołkowy utrzymuje stan czynnościowy skóry, obniża podwyższy poziom cholesterolu, obniża ciśnienie krwi, zmniejsza groźbę zakrzepów naczyniowych, zmniejsza drętwienie i osłabienie ruchowe nóg w pierwszych stadiach stwardnienia rozsianego, zmniejsza nasilenie objawów gośćcowych, działa korzystnie w tzw. zespole przedmiesiączkowym, zwiększa ogólną odporność organizmu.
Mięsiste korzenie wiesiołka używane były dawniej jako warzywo; zebrane jesienią, umyte i pocięte przyprawiano octem lub oliwą albo gotowano w bulionie. Z nasion sporządzano namiastkę kawy.