Ślaz piżmowy

Malva moshata L.

Malva_moshata_L.

Bylina pochodząca z południowej i południowo – wschodniej Europy.
W Polsce zadomowiony, pospolity na całym niżu. Rośnie na ubogich murawach, słonecznych i suchych łąkach i pastwiskach, zaroślach.

Liście i korzenie zawierają śluzy, glikozydy i garbniki. Mają podobne właściwości lecznicze jak liście i korzenie ślazu dzikiego. Dawniej używano ich często do leczenia stanów zapalnych gardła, żołądka i jelit.

Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Nadaje się na rabaty kwiatowe w ogródkach, szczególnie naturalistycznych. Jest w pełni mrozoodporny. Najlepiej rośnie na słonecznym stanowisku i na przepuszczalnym, niezbyt żyznym podłożu. Ślaz zaniedbany – Malva neglecta Wallr. 295.

Roślina jednoroczna lub bylina występująca w Europie, Azji Mniejszej, Armenii, Iranie, Indiach, Mongolii, Tybecie, północnej i wschodniej Afryce, zaleczona do Ameryki Północnej. W Polsce rozpowszechniona jako chwast ruderalny.

W starożytności Rzymianie znali ślaz jako roślinę leczniczą i warzywo. Owoce dawano dzieciom do zabawy.

Ślaz bogaty jest w śluzy, zawiera garbniki, znaczne ilości witaminy C i prowitaminy A. 

W lecznictwie ludowym i oficjalnym używano liści ślazu zaniedbanego o działaniu farmakologicznym zbliżonym do liści ślazu dzikiego.