Althaea officinalis L.
Właściwości lecznicze prawoślazu znano już w starożytności, a słynny grecki uczony Pliniusz pisał, że "kto połknie dziennie łyk jego soku będzie odporny na wszystkie choroby". Odwary z jego korzeni lub napary z kwiatów służyły do przemywania oczu w zapaleniu spojówek, do płukania gardła lub lewatyw przy biegunkach.
Obecnie w celach leczniczych używa się korzeni prawoślazu i jego liści. Głównymi substancjami leczniczymi zawartymi w korzeniach prawoślazu są śluzy. Śluzy osłaniają błony śluzowe i powodują zmiękczenie wydzieliny przylegającej do błon śluzowych gardła i krtani, przez co ułatwiają jej odkrztuszanie. Sproszkowane korzenie są składnikiem środków przeczyszczających. Liście prawoślazu działają podobnie jak korzenie.
Maceraty z korzenia i liści stosuje się przy dolegliwościach gardła, krtani i jamy ustnej oraz przy uszkodzeniach błon śluzowych gorącymi płynami i substancjami żrącymi. Leczą nieżyty górnych dróg oddechowych, suchy kaszel, chrypkę, a jako środki pomocnicze także anginę i nieżyty oskrzeli.
Przy uporczywych zaparciach zaleca się przyjmowanie sproszkowanego korzenia prawoślazu zmieszanego z ciepłą wodą. Przy zaparciach u dzieci bardzo skutecznie działają lewatywy zawierające macerat z prawoślazu.
W kosmetyce odwary i maceraty z prawoślazu służą do mycia delikatnej skóry oraz do sporządzania maseczek dla skóry suchej i wrażliwej. Dodanie ich do kąpieli łagodzi objawy egzemy, uczuleń, zmiękcza spierzchniętą skórę i łagodzi oparzenia słoneczne.
Na Cejlonie prawoślaz jest rośliną warzywną i jego liście spożywa się w formie różnych sałatek.