Phytolacca americana L.
Pochodzi z Ameryki Północnej, jest też uprawiana w wielu krajach świata. W swojej ojczyźnie uważana bywa za chwast. W Polsce znajduje się w kolekcji niektórych ogrodów botanicznych, bywa też uprawiana przez hobbystów jako rzadko spotykana tutaj roślina ozdobna.
Jest to okazała roślina zielna o wysokości do 3 metrów i drzewkowatym pokroju.
Jej łodyga jest wzniesiona, szeroko rozgałęziona i czerwono podbarwiona.
Liście pojedyncze, eliptycznojajowate, skórzaste i sztywne o długości do 20 cm, o klinowatej nasadzie, wyrastające na krótkich ogonkach (2?4 cm długości). Na górnej stronie są niebieskawozielone i matowe, na spodniej szare, mają gładkie brzegi i słabo widoczną nerwację. Jesienią przebarwiają się na purpurowo.
Kwiaty szkarłatki amerykańskiej są drobne, białe, zielonkawe lub różowawe i zebrane w gęste kłosy o długości do 15 cm. Talerzykowate kwiaty wyrastają na krótkich szypułkach i składają się z pięciu owalnych i podgiętych w górę działek kielicha, dziesięciu pręcików o dużych pylnikach i jednego rozdętego, zielonego słupka. Korony brak.
Owoce to czarne, błyszczące i silnie spłaszczone jagody o długości do 1 cm, wyrastające na jaskrawoczerwonej szypułce.
Bylina kłączowa. Kwitnie w od czerwca do sierpnia. Cała roślina w stanie surowym jest lekko trująca.U małych dzieci nawet po spożyciu niedużej ilości owoców mogą nastąpić wymioty, biegunki, zawroty głowy i skurcze mięśni.
Młode pędy po ugotowaniu są jadalne. Sok z owoców (po odpowiedniej przeróbce) wykorzystywano dawniej do barwienia niektórych gatunków win.
Roślina lecznicza. Bywa wykorzystywana w homeopatii jako składnik leków spazmolitycznych i wykrztuśnych.
Nadaje się do ogrodów naturalistycznych jako pojedyncza, duża roślina soliterowa.