Tatarak zwyczajny

Acorus calamus L.acorus_calamus_sweet_flag

Inne nazwy: ajer, łobuzie, kalmus, szuwar, tatarskie ziele, łącz, lepich.

Tatarak pochodzi z Azji. U nas występuje pospolicie na brzegach zbiorników wodnych, na bagnach, zajmując zwykle duże powierzchnie.

Surowcem zielarskim jest kłącze, które ma silny, aromatyczny zapach oraz gorzki smak. Zawiera m.in. olejek eteryczny o swoistym, bardzo miłym zapachu (azaron i geraniol), ponadto gorycze (akoryna i akoretyna) i garbniki.

Tatarak wzmaga wydzielanie soków żołądkowych, przeciwdziała niestrawności, zwiększa apetyt, ułatwia przyswajanie pokarmów, działa ogólnie wzmacniająco i zwalcza pasożyty jukładu pokarmowego. Stosuje się go w niestrawności, ale także w zapaleniu górnych dróg oddechowych, zapaleniu zatok i zaburzeniach krążenia. Pobudza szpik kostny do zwiększonego tworzenia czerwonych krwinek.