Vinca minor L.
Inne nazwy: barwinek mniejszy, barwik
Wiecznie zielona krzewinka występująca w środkowej i południowej Europie i Azji mniejszej. W Polsce spotykany w niższych partiach gór i na niżu. Rośnie w lasach liściastych, zaroślach i na nieużytkach. Często sadzony jest jako roślina ozdobna.
W lecznictwie stosowane jest ziele barwinka zebrane od maja do sierpnia. Surowiec łagodnie rozszerza obwodowe naczynia krwionośne polepszając w ten sposób krążenie mózgowe i obniża ciśnienie krwi. Ponadto hamuje krwawienia wewnętrzne, również maciczne. Działa wzmacniająco, oczyszczająco, ściągająco, hamuje wypływ krwi i uśmierza bóle.
Ziele barwinka stosowane bywa w zaburzeniach krążenia mózgowego, w celu polepszenia przemiany materii i dotlenienia mózgu. Profilaktycznie w osłabieniu pamięci w celu poprawy sprawności intelektualnej jako lek w dolegliwościach wieku podeszłego. Barwinek stosuje się jako lek obniżający ciśnienie, zwiększający odporność, w chorobach gardła zpaleniu migdałków i anginie. Ponadto jako środek moczopędny, goryczkowy, "czyszczący krew" i przeciwkrwotoczny.
Ziele barwinka używane zewnętrznie stosuje się na wrzody, oparzenia i do płukania jamy ustnej.
Barwinek jest bardzo wdzięczną, dekoracyjną przez cały rok rośliną ozdobną o małych wymaganiach siedliskowych. Dobrze rośnie zarówno w cieniu drzew na suchych stanowiskach, jak i w otwartej przestrzeni ogródka. Zielem barwinka dekoruje się bukiety, palmy i koszyczki wielkanocne. W doborze znajdują się odmiany o pstrych liściach i różnokolorowych kwiatach.