Prunus spinosa L.
Inne nazwy: tarnina, tarka, ciarki, tarń, korcipka, ciernie czarne, żarnośliwa
Lecznicze właściwości tarniny znane były już starożytnym Grekom i Rzymianom. W lecznictwie ludowym odwary z owoców, kwiatów, kory i korzeni zalecano jako środek „czyszczący krew”, owoce również w leczeniu biegunek, nieżytów żołądka i jelit oraz chorób zapalnych narządów rodnych.
Obecnie kwiaty, ze względu na działanie lekko moczopędne, łagodzące stany zapalne dróg moczowych, napotne, wzmacniające, słabo przeczyszczające i regulujące przemianę materii, stosowane są zwłaszcza w praktyce pediatrycznej. Przepisywane są zwykle w mieszankach z innymi ziołami o podobnym działaniu.
Owoce zalecane są w leczeniu biegunek, nieżytów żołądka i jelit. Są one również składnikiem mieszanek ziołowych zwiększających wydolność fizyczną i umysłową organizmu.
Owoce tarniny znalazły również zastosowanie w gospodarstwie domowym. Nadają się one na konfitury, dżemy, marmolady, galaretki i soki. Używa się też ich do produkcji win, wódek i soków. Z owoców produkuje się syrop Tarnivit stosowany do sporządzania napojów orzeźwiających.
W niektórych regionach Rosji podprażone owoce z liśćmi używane są jako namiastka kawy, a same suszone liście jako namiastka herbaty.