Róża dzika

Rosa canina L.

Rosa_canina_L.

Inne nazwy: róża pospolita, polna róża, cierniowa róża, szypszyna.

Występuje na skraju lasów, na zrębach, przy drogach, na miedzach, w zaroślach, na wszelkich nieużytkach, często sadzona jest w parkach i ogrodach jako krzew ozdobny i jako żywopłot.

Róża jest jedną z najdawniej stosowanych w lecznictwie roślin. Znana była już lekarzom starożytnym. Rzymskie patrycjuszki pielęgnowały cerę maseczkami z płatków róży. 
Również w lecznictwie ludowym wielu krajów owoce i kwiaty róży miały szerokie zastosowanie. We Francji kwiat róży stosowano jako lek przeciwszkorbutowy, przeciw robakom, przy hemoroidach i jakom środek ogólnie wzmacniający. 
W Bułgarii kwiat róży używany jest do dziś w schorzeniach przewodu pokarmowego, do płukań przy zapaleniu jamy ustnej i gardła oraz spojówek. Jako antyseptyk przy zapaleniu spojówek stosowana jest tu również woda różana przygotowywana przez rozpuszczenie olejku różanego w wodzie. W rosyjskim lecznictwie ludowym kwiat róży jest zalecany w chorobach płucnych, w zapaleniu górnych dróg oddechowych, w chorobach przeziębieniowych, a także w chorobach przewodu pokarmowego np. w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zapaleniu żołądka itp. Roztartym kwiatem posypywano trudno gojące się rany. Płatki kwiatowe często są składnikiem uspokajających mieszanek ziołowych.

We współczesnej medycynie owoc róży stosowany jest przy biegunce, nieżytach przewodu pokarmowego, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chorobach zakaźnych, chorobach przeziębieniowych, w okresie rekonwalescencji, zalecany jest również kobietom ciężarnym i karmiącym matkom. Ponadto przy bezsenności i w stanach pobudzenia nerwowego.

Jest on również składnikiem mieszanek ziołowych polecanych przy nadciśnieniu, miażdżycy, mieszankach zwiększających wydolność fizyczną i umysłową.
Poza lecznictwem owoc róży ceniony jest w gospodarstwie domowym i przetwórstwie spożywczym do wytwarzania soków, konfitur, koncentratów witaminowych, syropów, win, herbatek ziołowych itp.