Alchemilla pastoralis.
Inne nazwy: lwia łapa, fartuszki.
Ponieważ liście przywrotnika zatrzymują kropelkę rosy w środku wachlarzowatego liścia, dawni alchemicy sądzili, że roślina ta pomoże im w odkryciu słynnego "kamienia filozoficznego". Najdawniej herbatki z ziela przywrotnika stosowano w oficjalnej medycynie czeskiej. Leczono nimi dolegliwości związane z długotrwałym, bolesnym miesiączkowaniem i menopauzą. Przywrotnik uważano także za środek wspomagający pracę macicy
w czasie porodu i tym samym ułatwiający jego przebieg. Wierzono niegdyś, że przywrotnik, dzięki swoim niezwykłym właściwościom regenerującym, może nawet przywracać dziewictwo, stąd jego nazwa.
Obecnie do celów leczniczych zbiera się ziele przywrotnika, czyli jego młode zakwitające pędy. Preparaty z ziela wykorzystuje się przede wszystkim jako środek ściągający, przeciwzapalny, moczopędny i przyspieszający gojenie ran. Naparami i odwarami leczy się przewlekłe nieżyty jelit, bolesne wzdęcia, brak łaknienia oraz chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy. Jako środek pomocniczy stosuje się je również w bolesnym miesiączkowaniu. Ze względu na zdolność zwiększania przyswajalności składników pokarmowych, używa się ich także przy ogólnym wyczerpaniu i rekonwalescencji po wyniszczających chorobach.
Zewnętrznie odwary z przywrotnika służą do okładów i przepłukiwań w stanach zapalnych spojówek, błon śluzowych jamy ustnej i gardła, a ponadto, w formie irygacji w stanach zapalnych narządów rodnych i w upławach.
Okłady nasączone odwarem z ziela przywrotnika leczą rany, oparzenia, owrzodzenia i stany zapalne skóry. Regenerują tkankę łączną, przyspieszają gojenie blizn, likwidują plamy i inne uszkodzenia skóry. Kąpiele z dodatkiem odwaru przywracają uszkodzenia naskórka i naczyń krwionośnych oraz zmniejszają widoczność wszelkich przebarwień i znamion na skórze.
Przywrotnik pasterski jest składnikiem mieszanki ziołowej Herbatka jelitowa.