Potentilla erecta (L.) Raeusch.
Inne nazwy: kurze ziele, panieński korzeń, dziewiczy korzeń, pięciornik czteropłatkowy, pięciornik leśny, kurzyślad, drzewianka.
Nazwa gatunkowa – Potentilla pochodzi od łacińskiego potens, czyli „potężny” i odnosi się do właściwości leczniczych rośliny; erecta – prosta odnosi się do łodyg, które rosną w górę, a nie płożą się, jak u większości gatunków tego rodzaju.
Właściwości lecznicze kłączy pięciornika znane były już w starożytności. Hipokrates zalecał je jako skuteczny lek w wielu dolegliwościach. W średniowieczu kłącze pięciornika stosowano powszechnie jako środek do tamowania krwotoków. Używano go również przy czerwonce, durze brzusznym oraz do hamowania rozwoju gruźlicy.
Obecnie surowcem zielarskim są wykopywane późną jesienią kłącza pięciornika. Używane są one do leczenia biegunek bakteryjnych spowodowanych zatruciami pokarmowymi oraz stanów zapalnych żołądka i jelit, a także krwawień wywołanych owrzodzeniem jelita grubego. Stwierdzono również pewne korzystne działanie kłączy pięciornika przy raku żołądka.
Kłącze pięciornika jest składnikiem mieszanek ziołowych oczyszczających, stosowanych przy leczeniu alergii, wspomagających apetyt, ziele zaś w mieszankach usprawniających pracę jelit, obniżających poziom cholesterolu, oraz regulujących pracę żeńskiego układu hormonalnego.
Zewnętrznie odwary lub nalewkę z pięciornika zaleca się do płukania w stanach zapalnych dziąseł, jamy ustnej i gardła oraz do irygacji w zapaleniu pochwy i upławach. Kompresy stosuje się na uszkodzone miejsca skóry oraz trudno gojące się rany i oparzenia. Kąpiele całego ciała z dodatkiem odwaru z kłączy działają przeciwzapalnie i aseptycznie w wielu chorobach skóry, a kąpiele stóp leczą grzybice i nadmierną potliwość.