Prunus communis L.
Inne nazwy: grusza polna, grusza pospolita, ulęgałka, płonka, ulężałka.
Grusza rośnie dziko w strefie umiarkowanej Europy, Azji i Ameryki.
W Polsce jest drzewem rosnącym pospolicie na miedzach, przy drogach, na polach, także w lasach liściastych, sadach i ogrodach.
Grusza jest uprawiana od tysiącleci. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z "Odysei" Homera, a więc z VIII wieku p.n.e.
Surowcem zielarskim jest liść gruszy. Liście gruszy działają odkażająco na przewody moczowe i nerki. Są środkiem moczopędnym stosowanym w stanach zapalnych pęcherza i cewki moczowej.
Owoce gruszy spożywa się na surowo. Wytwarza się z nich także soki, napoje, używane są jako dodatki do ciast i innych wyrobów.
Drewno używane jest do wyrobu przyrządów kreślarskich, instrumentów muzycznych, w meblarstwie oraz rzeźbiarstwie.