Głóg jednoszyjkowy

Crataegus monogyna Jacq.

Crataegus_monogyna_Jacq.

Inne nazwy: głożyna, ciernie białe, jaworek, bodlak, bulimączka.
Do celów leczniczych zbiera się rozkwitające kwiatostany głogu, z kilkoma najbliższymi liśćmi, a także owoce.
Miąższ owoców jest mączysty i ma kwaskawy smak. W wielu krajach, od wieków, wysuszone i zmielone owoce głogu dodawano do chleba i ciast, w celu nadania im oryginalnego smaku. Sporządza się z nich także konfitury, kisiele, galaretki, marmolady oraz wina, nalewki i wódki. Młode listki, zmielone owoce, a nawet pestki głogu są dobrą namiastką herbaty.
Od dawna doceniano lecznicze właściwości zarówno kwiatów, jak i owoców tej rośliny. Preparatami z głogu leczono dolegliwości serca, podagrę, zapalenie opłucnej i krwawienia wewnętrzne.
Współczesne lecznictwo wykorzystuje kwiaty i owoce głogu jako surowce działające nasercowo, uspokajająco, przeciwuczuleniowo, moczopędnie i przeciwreumatycznie. Bardzo skutecznie regulują one pracę serca i naczyń krwionośnych. Wzmacniają  mięsień sercowy przy miażdżycy i nadciśnieniu. Zaleca się je także przy nieprawidłowym krążeniu krwi w naczyniach mózgowych, zawrotach i bólach głowy, ogólnym zmęczeniu oraz przy nadpobudliwości systemu nerwowego i bezsenności. Kwiatostany i owoce głogu mają podobne właściwości, przy czym jako lek rozkurczowy i uspokajający kwiatostany są znacznie silniejsze w działaniu.
W weterynarii napar z owoców głogu stosuje się przy astmie, szczególnie u koni, a z kwiatów – przy schorzeniach serca u zwierząt gospodarskich oraz jako środek przeciwskurczowy i wzmacniający.

Głóg jest składnikiem mieszanek ziołowych uspokajających, wspomagających krążenie, poprawiających kondycję mięśnia sercowego, polecanych przy leczeniu miażdżycy oraz nadciśnienia.