Prunus padus L.
Inne nazwy: trzemcha, śliwa kocierpka, kocierka, kocirpka.
Czeremcha rośnie w strefie klimatu umiarkowanego całej Europy i Azji.
U nas występuje pospolicie w wilgotnych lasach, nad rzekami i nad jeziorami. Sadzi się ją również w parkach i w ogrodach.
W lecznictwie ludowym od wieków używano zarówno kory, liści, jak i miazgi z drewna czeremchy. Odwarami z młodych gałązek i kory leczono choroby skóry i przemywano rany. Wysuszonymi owockami przyprawiano potrawy i barwiono napoje alkoholowe. Odwary z liści stosowano przy chorobach żołądka, a herbatkę z młodych listków i kwiatów zaparzanoi wypijano jak herbatę. Napar ze świeżych lub suszonych kwiatków służył do sporządzania okładów przy zapaleniu spojówek. W starych księgach pisano, że "gałązki z liśćmi i kwiatkami czeremchy położone na zbożu, myszy rozpędzają".
Obecnie surowcem zielarskim są owocki czeremchy.
Zjadane na surowo są cierpkie, mdłe i niezbyt smaczne, nadają się natomiast na wina, nalewki i likiery oraz na dżemy i marmolady.
W medycynie konwencjonalnej nie są obecnie wykorzystywane, jednak w niektórych krajach używa się ich do leczenia biegunek, nieżytów jelit, niestrawności i innych niedomagań przewodu pokarmowego. Ponadto zaleca się je przy wszelkiego rodzaju grzybicach i zapaleniach bakteryjnych.
Niekiedy w celach leczniczych wykorzystuje się również korę czeremchy. Kąpiele stóp w mocnym odwarze z kory pomagają zwalczać grzybice.