Rzewień ogrodowy

Rheum rhaponticum L.

Rheum_rhaponticum_L.

Inne nazwy: rabarbar ogrodowy, rabarbar zwyczajny, rzewień zwyczajny.

Bylina pochodząca z obszarów Azji Środkowej, Bułgarii i prawdopodobnie południowej Syberii. W Polsce jest uprawiany jako warzywo dla różowych, jadalnych ogonków liściowych.
Ogonki liściowe rabarbaru używane są jako dodatek do soków (np. z malinami), placków drożdżowych, rzadziej do drożdżówek. Popularny jest też kompot z rabarbaru. Rabarbar może być również wykorzystywany do produkcji wina owocowego lub spożywany na surowo z cukrem. Charakteryzuje się kwaskowatym smakiem. Zawiera dużo żelaza, kwas jabłkowy, a ponadto znaczącą ilość kwasu szczawiowego przez co usuwa z organizmu wapń i tworzy trudno rozpuszczalny szczawian wapnia, który może odkładać się jako kamienie nerkowe.
Korzeń rabarbaru ogrodowego zawiera rapontycynę – substancję o działaniu estrogennym. Dzięki temu wyciągi z rabarbaru mogą być przyjmowane przez kobiety z niedoborem estrogenów lub nadmiarem androgenów, kobiety przekwitające w okresie klimakterium, dziewczęta cierpiące na trądzik, a także mężczyźni z przerostem gruczołu krokowego. Znak ostrzegawczy tyczy się chłopców w okresie dojrzewania lub mężczyzn o niskim poziomie testosteronu, u których przy nadmiernym przyjmowaniu rabarbaru męskie hormony mogą ulec redukcji, co prowadzi do nasilenia żeńskich cech płciowych.