Polygonum aviculare L.
Inne nazwy: sporysz, świńska trawa, wróble języczki, podróżnik, świńskie ziele.
Roślina jednoroczna rozpowszechniona na całym świecie. Rośnie pospolicie na ścieżkach, przydrożach, ponieważ dobrze znosi udeptywanie.
W lecznictwie ludowym napary z ziela rdestu używane były w malarii, gruźlicy, chorobach żołądka, kokluszu, kamicy nerkowej i żółciowej. Zewnętrznie stosowano go w formie okładów na ropiejące rany i czyraki. Z ziela rdestu wito wianki święcone w oktawie Bożego Ciała. Wykładano je w stodołach pod zboże lub w oborach na podwalinę. Miało to gwarantować dostatek, bezpieczeństwo i przysporzyć dóbr.
We współczesnym lecznictwie używane jest ziele rdestu ptasiego w przewlekłych nieżytach dróg moczowych, zmniejszonym wydalaniu moczu i kamicy. Ze względu na wysoką zawartość garbników rdest jest także stosowany w stanach zapalnych błon śluzowych przewodu pokarmowego, wzdęciach i zmniejszonym łaknieniu.
Ziele rdestu ptasiego jest składnikiem mieszanek ziołowych polecanych przy miażdżycy.