Lobelia inflata L.
Inne nazwy: lobelia rozdęta, tytoń indiański, tabaka indyjska, dzięcioł, równotka.
Roślina jednoroczna pachnąca tytoniem pochodząca z Ameryki Północnej. Uprawiana jest w Europie i Polsce do celów leczniczych.
Gatunek znany był i stosowany przez Indian, którzy palili stroiczkę jak tytoń chroniąc się przed chorobami układu oddechowego. W XVIII wieku przywieziono ją do Europy i dodawano do papierosów przeciwastmatycznych.
Ziele i nalewka z ziela stroiczki zmniejszają napięcie mięśni gładkich oskrzeli działając rozkurczowo, powodują też wydzielanie śluzu w górnych drogach oddechowych i powodują jego upłynnienie.
We współczesnym lecznictwie ziele i nalewkę z ziela stosuje się w stanach skurczowych oskrzeli, duszności i astmie oskrzelowej. Wyizolowana z ziela lobelina używana jest przy zatruciach tlenkiem węgla, porażeniach prądem elektrycznym, uderzeniem pioruna, przy ratowaniu topielców, osób wydobytych spod śniegu lub piasku, a także przy zapaściach. Działanie wymiotne lobeliny stosuje się też w kuracjach odwykowych u palaczy tytoniu.