Mandragora autumnalis Bertol.
Bylina naturalnie rosnąca na południu Europy oraz na północy Afryki.
Zakwita późną jesienią.
Zgodnie z podziałem autorów starożytnych jest "gatunkiem żeńskim". Podział na mandragorę "męską" i "żeńską" wynikał z lokalnych wierzeń wschodnich (Izrael, Mezapotamia). Wedle niektórych mandragora "samcza" miałaby zapewniać płodność mężczyznom, "samicza" zaś kobietom. Poczęcie zgodnie z przyjętym założeniem byłoby możliwe jedynie wówczas, gdyby scenom miłosnym "towarzyszyły" korzenie obu gatunków biblijnego zioła jednocześnie. Mandragora officinarum L., kwitnąca wczesną wiosną, to "gatunek męski".
Jagody mandragory zażywały podobno młode Izraelitki, aby pozyskać uczucia mężów lub kochanków.
Korzeń i owoce mandragory były powszechnie stosowane jako środki znieczulające podczas operacji. Noszono je jako amulety chroniące przed czarami.