Sambucus ebulus
Inne nazwy: dziki bez hebd, bez karłowaty.
Bylina występująca w środkowej i południowej Europie, północnej Afryce i Azji.
W Polsce w południowej części niżu i niższych partiach górskich, w zaroślach, na brzegach lasów i przydrożach.
W lecznictwie bardzo rzadko stosowany. Wszystkie części rośliny zawierają gorzki składnik o nieznanej budowie, działający toksycznie.
W korzeniach występują saponiny i garbniki, w owocach antocyjany, garbniki i olejek eteryczny.
Dawniej z owoców otrzymywano barwnik używany do barwienia przędzy i skóry. W średniowieczu wierzono, że hebd chroni konie przed chorobami.
Obecnie owoce hebdu stosowane są w homeopatii.
Bez hebd jest rośliną miododajną chętnie oblatywaną przez pszczoły.