Rhamnus cathartica 
Inne nazwy: jeleni głóg, szakłak ciernisty.
Krzew lub małe drzewo występujące w Europie, Azji Mniejszej, północno-zachodniej Afryce i na Kaukazie. W Polsce rośnie w lasach liściastych i mieszanych, w zaroślach na łąkach i zboczach górskich.
W odróżnieniu od kruszyny występuje zwykle pojedynczo.
W lecznictwie ludowym owoce szakłaku stosowane były jako środek przeczyszczający, moczopędny i regulujący przemianę materii. Dzięki obecności antranoidów zarówno owoce jak kora działają przeczyszczająco. Wykazują działanie żółciopędne, moczopędne i przeciwartretyczne.
Korę i owoce szakłaku stosuje się w długotrwałych zaparciach u rekonwalescentów i osób otyłych i w starszym wieku.
W mieszankach z innymi ziołami o podobnym działaniu korę i owoce stosuje się jako leki żółciopędne i żółciotwórcze.
Nie powinny być stosowane w stanach zapalnych przewodu pokarmowego, niewydolności nerek oraz u kobiet w ciąży.
Szakłak często jest sadzony w ogrodach jako roślina ozdobna szczególnie na słabszych glebach.
Szakłak podobnie jak kruszyna jest rośliną miododajną.