Echium vulgare
Swoją nazwę zawdzięcza wystającym z korony pręcikom, przypominającym język żmii, oraz temu, że w przeszłości używany był przeciw ukąszeniom żmii.
Występuje w Europie i Azji.
W polskiej florze archeofit dość pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Roślina trująca. Zawiera trujące alkaloidy i nie jest zjadana przez zwierzęta. Bywa uprawiany jako roślina ozdobna. Najlepiej prezentuje się na mieszanych rabatach kwiatowych. Oprócz typowej formy uprawiane są odmiany o kwiatach białych, różowych, purpurowych i granatowych, a także odmiany karłowe. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, na glebie raczej suchej i niezbyt wilgotnej (na glebie żyznej i wilgotnej rośnie zbyt bujnie i kwitnie słabiej). Po przekwitnięciu roślinę delikatnie przycina się. Rozmnaża się przez sadzonki lub wysiew nasion wiosną. Nadaje się do stref 7-10).
Dawniej używany był jako trutka na szczury.
Z nasion wytłaczano dawniej olej.