Chenopodium ambrosioides Cr.
Inne nazwy: komosa meksykańska, jezuicka herbata.
Pochodzi z tropikalnych i subtropikalnych regionów Ameryki Środkowej oraz Południowej; w Europie, w tym w Polsce, występuje wyłącznie w uprawie, czasem też spotyka się zdziczałą w opustoszałych ogrodach. Rodzajowa nazwa gatunku wywodzi się od dwóch słów greckich chen – gęś i podos – stopa i nawiązuje do kształtu liści tej rośliny, a nazwa gatunkowa wskazuje na ich silny aromat.
Dawniej liście komosy piżmowej po ususzeniu stanowiły namiastkę herbaty chińskiej, dziś nikt już w Polsce nie wykorzystuje jej w ten sposób. Ma ponadto znaczenie lecznicze. Herbatka z ziela komosy to niezły środek regulujący procesy trawienia, pobudzający przemianę materii, skuteczny w czerwonce amebowej, mający również działanie przeciwrobaczne (zabija przede wszystkim owsiki, ale też tasiemce). Ponieważ komosa piżmowa ma lekkie właściwości toksyczne, nie powinno się nią leczyć na własną rękę, lecz zawsze za wiedzą i zgodą lekarza. Podobnie jak wszystkie inne komosy również uczula na słońce.
Olej z nasion komosy piżmowej stosowany jest czasem w weterynarii.