Mentha arvensis L.
Występuje na półkuli pn., rzadko w krajach śródziemnomorskich, rozpowszechniona na Syberii, w Japonii, Chinach, w rejonie Himalajów. W Polsce pospolita na niżu i na niższych partiach górskich, na glebach wilgotnych.
Surowcem zielarskim jest całą roślina, liście, olejek.
W lecznictwie stosowane jest ziele oraz olejek. Wyciągi wodne z ziela wykazują działanie przeciwdrobnoustrojowe, zwłaszcza w stosunku do bakterii: pałeczka odmieńca pospolitego, gronkowiec złocisty, gronkowiec skórny.
Ziele mięty jest składnikiem mieszanek wspomagających krążenie oraz zalecanych przy problemach z krążeniem.
W lecznictwie europejskim stosowane jest rzadko, służy głównie do otrzymywania olejku. W tradycyjnej medycynie chińskiej wodne wyciągi z ziela zalecane są w stanach zapalnych gardła i krtani, w zaburzeniach trawienia połączonych ze wzdęciami i uczuciem pełności, w niedostatecznym wydzielaniu żółci, a także przy bólach głowy. Olejek ma działanie rozkurczające, wiatropędne, żółciopędne i chłodzące. Wykazuje też słabe działanie miejscowo znieczulające. Zewnętrznie stosowany jest w postaci maści i balsamów do nacierań w nerwobólach i bólach mięśniowych.