Nepeta cataria L.
Inne nazwy: kocimiętka właściwa, kociamiętkiew.
Pochodzącą z Europy oraz Azji kocimiętkę spotyka się nad strumieniami oraz na poboczach dróg.
Swoją nazwę roślina zawdzięcza szczególnemu upodobaniu kotów, które z wyraźną przyjemnością baraszkują wśród jej liści. Najprawdopodobniej jest to efekt działania lotnych olejków eterycznych, zawierających nepetalakton, jeden z kocich feromonów.
Działająca uspokajająco kocimiętka wykorzystywana była w tradycyjnym lecznictwie. Liście i ziele kocimiętki stosowane są w biegunkach, w przewlekłych zapaleniach oskrzeli żylakach odbytu. Napar z ziela koi nerwy, łagodzi dolegliwości żołądkowe, przeziębienia oraz grypę. Działa silnie napotnie, skutecznie zmniejsza gorączkę. Kocimiętka wykazuje też działanie wiatropędne i przeciwskurczowe, łagodzi dolegliwości żołądkowe, niestrawność, wzdęcia i kolkę.
Można nią leczyć biegunkę u dzieci.
Kocimiętka posiada również właściwości uspokajające i relaksujące. Olejek uzyskany z ziela jest wykorzystywany w perfumerii i przemyśle spożywczym.
Makuchy po wymłóceniu mogą być paszą dla bydła.
Liście rośliny mogą być parzone w formie herbaty, dodawane do sałatek, sosów i potraw duszonych. Z liści przyrządza się napar o smaku mięty.
W Ameryce Północnej używa się kocimiętki jako przynęty podczas polowania na drapieżniki. Jednak najbardziej znane zastosowanie dotyczy wyrobu zabawek dla kotów – wypycha się je suszonym zielem.