Cucurbita maxima Duch.
Dynia olbrzymia pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. Była uprawiana już 3000 lat przed naszą erą. Główne rejony uprawy to obecne tereny Meksyku, Gwatemali i południowe rejony USA.
Na terenie obecnego Peru znana była już od ok. 2000 lat i była jedną z głównych roślin uprawianych przez Inków dla celów spożywczych.
Do Europy została sprowadzona przez Hiszpanów ok. 50 lat po wyprawie Krzysztofa Kolumba.
W Polsce znana była już w XVI w., uprawiano ją wtedy jako roślinę leczniczą.
Dynia olbrzymia uprawiana jest głównie jako warzywo. Miąższ owoców jest jadalny po ugotowaniu, można go też kandyzować i wytwarzać marmoladę. Cenione są również pestki dyni: zarówno do bezpośredniego spożycia, jak również w postaci tłoczonego z nich oleju. Nadaje się także na paszę dla zwierząt.
Dynia wykorzystywana jest również w gorzelnictwie, ze względu na dużą zawartość suchej masy, konkuruje z ziemniakiem, w piekarnictwie, przetwórstwie owocowo – warzywnym do produkcji mrożonek, dżemów itp., oraz jako pasza dla zwierząt.
Ze względu na wysoką zawartość beta – karotenu (prowiatminy A) i niską zdolność wiązania azotanów z gleby jest wykorzystywana jako surowiec do produkcji soków owocowo – warzywnych.
Owoc dyni znajduje zastosowanie również jako składnik odżywek dla niemowląt.
W doborze są odmiany o bardzo kolorowych i charakterystycznych w kształcie owocach, uprawiane jako rośliny ozdobne.