Schisandra chinensis (Turcz.) Baill.
Inne nazwy: cytrynnik chiński.
Zastosowanie cytryńca w lecznictwie opisuje już chińska farmakopea z 250 roku p.n.e. Figuruje on tam pod nazwą "u – wej – czy", co znaczy "owoc o pięciu smakach", ponieważ skórka owoców jest słodka, miąższ kwaśny, nasiona gorzkie i cierpkie, a lek sporządzony z nasion, po dłuższym przechowywaniu, nabiera słonego smaku.
Myśliwi na Dalekim Wschodzie, od wieków zabierali ze sobą na polowanie suszone owoce cytryńca, które wzmacniały ich siły i zaostrzały wzrok. Chińscy zielarze od dawna uważali, że "nie dopuszczają one do zaniku energii i nadają oczom blasku". W farmakopei chińskiej cytryńca zaliczano do leków pierwszej kategorii, zalecanych w celu odzyskania sił.
Zarówno kora, jak i pędy, korzenie, liście i owoce cytryńca odznaczają się charakterystycznym cytrynowym zapachem.
W medycynie chińskiej, japońskiej i rosyjskiej zarówno owoce, jak i nasiona cytryńca stosuje się jako lek pobudzający
i wzmacniający system nerwowy. Po dłuższym stosowaniu poprawia on samopoczucie, reguluje krążenie krwi i pobudza oddychanie. Zaleca się go także przy niektórych przypadłościach przewodu pokarmowego oraz w przeziębieniach.
Odwar z jagód cytryńca obniża również poziom cukru we krwi i ciśnienie tętnicze. Z wielu obserwacji klinicznych wynika, że zastosowanie preparatów z nasion cytryńca daje pozytywne wyniki w stanach depresyjnych. Poza tym poprawiają one widzenie, zwłaszcza w nocy.
Stosuje się go również przy biegunkach, rzeżączce, w chorobie morskiej oraz w leczeniu bronchitu, astmy oskrzelowej i kokluszu.